Nënat dhe baballarët shpesh mendojnë se duke lavdëruar të vegjlit e tyre, ua rrisin besimin, por ndonjëherë kjo nuk mjafton. Shpesh, sado që prindërit përpiqen t’i mbështesin fëmijët e tyre në çdo gjë, t’i inkurajojnë dhe t’i gëzojnë, ata do të ndihen të pasigurt në një moment.
Pikërisht për këtë është detyra e çdo prindi të kuptojë se kur i vogli i tij ka nevojë për inkurajim dhe kur është i nevojshëm për të rikthyer vetëbesimin e lëkundur.
Këtu janë pesë shenja të sigurta kur duhet të ndërmerrni veprime:
Fëmija nuk mund të pranojë as kritikat dhe as lavdërimet
Edhe kritika konstruktive mund të ketë efekt të keq tek një fëmijë që nuk është i sigurt për veten e tij, por asgjë nuk është më e mirë se lavdërimi. Fëmijët me vetëbesim të ulët nuk janë në gjendje të pranojnë kompliment, sepse mund të mendojnë se nuk është I vërtetë. Ata zakonisht reagojnë ndaj lavdërimit duke mos u pajtuar, duke kthyer kokën ose duke rrotulluar sytë (në disa raste të triat).
Fëmija shmang çdo sfidë
A i shmang fëmija juaj detyrat pa u përpjekur t’i zgjidhë ato? A dorëzohet në pengesën e parë? Kjo zakonisht tregon frikën nga dështimi, e cila rrjedh nga pasiguria dhe
vetëvlerësimi i ulët.
Fëmija nuk shoqërohet me moshatarët
Edhe pse shoqërueshmëria nuk është karakteristikë e çdo fëmije, ndrojtja mund të jetë shenjë e një problemi më të madh. Nëse fëmija shmang shoqërimin me moshatarët,
mund të nënkuptojë se ai shqetësohet për atë që të tjerët do të thonë ose bëjnë për ndonjë gjë. Kjo veçori gjithashtu mund të vijë nga hiçi, prandaj kushtojini vëmendje nëse fëmija juaj është më pak social me miqtë ose nuk i pëlqen më aktivitetet që i pëlqenin më parë.
Fëmija është vetëkritik
Ndonjëherë një prind mund të vërejë se fëmija është vetëkritik, por ndonjëherë nuk është aq e dukshme. Edhe pse negativiteti është veçanërisht i theksuar në vitet e adoleshencës, fëmijët e vegjël janë gjithashtu të ndjeshëm ndaj vetëvlerësimit të ulët. Nëse fëmija juaj shpesh bën komente të këqija për pamjen, inteligjencën ose personalitetin e tij, është koha ta lavdëroni.
Fëmija ngacmon bashkëmoshatarët e tij
Shpesh mendohet se ngacmuesit po “shpërthejnë” nga vetëbesimi. Në fund të fundit, ata ecin me kokën lart dhe nuk u intereson se çfarë mendojnë të tjerët. Megjithatë, në shumicën e rasteve ata veprojnë kështu pikërisht sepse duan të fshehin pasigurinë dhe mungesën e vetëbesimit./DG/Dijasot.com